بسته بندی انعطاف پذیر برای بازیافت چگونه باید طراحی شود؟

مفهوم بازیافت

مصرف کنندگان به طور فزاینده ای نگران تاثیرات زیست محیطی زباله های بسته بندی تولید شده در خانه هستند. آنها به دنبال جایگزین هایی برای کاهش آن هستند.با توجه به تاثیر آن بر هزینه نهایی محصولات.

از سوی دیگر، شرکت ها در یک جهت کار می کنند و رویکردهای مختلفی را اتخاذ می کنند: کاهش وزن و ضخامت مواد، کاهش ابعاد بسته بندی، کاهش وزن و ضخامت مواد، کاهش حجم بسته بندی، کاهش وزن و ضخامت مواد.انتخاب موادی که بازیافت را تسهیل می کنند، و غیره

هدف بازیافت بسته بندی جلوگیری از تبدیل شدن به زباله با دادن زندگی دوم به آن است. این مواد همیشه به بسته بندی جدید تبدیل نمی شوند.می توانند برای ساخت اشیاء مختلف مانند ظروف استفاده شوند.، قطعات خودرو، مبلمان خیابانی و بسیاری از کاربردهای دیگر.

چه ویژگی هایی باید بسته بندی انعطاف پذیر قابل بازیافت باشد؟

همه بسته بندی های انعطاف پذیر قابل بازیافت یا بازیافت به همان شیوه نیستند.

یک سیستم جمع آوری انتخابی، به عنوان مثال از طریق سطل های زرد بازیافت

یک سیستم جداسازی کارآمد که در مراکز جداسازی انجام می شود

یک فرآیند بازیافت متناسب با نوع مواد

یک بازار قادر به استفاده از مواد بازیافت شده

برای اینکه این سیستم کار کند، باید از نظر اقتصادی نیز قابل استفاده باشد. اگرچه از نظر فنی تقریباً همه پلیمرها می توانند بازیافت شوند، اما برخی از فرآیندهای آنقدر پیچیده و گران قیمت هستند که عملی نمی شوند.

بنابراین، بسته بندی باید شرایط خاصی را برای پردازش موثر در سیستم های بازیافت برآورده کند.

در این مقاله، عواملی که بسته بندی انعطاف پذیر را قابل بازیافت می کند، با توجه به دستورالعمل های ایجاد شده در بخش بسته بندی انعطاف پذیر مورد بررسی قرار می گیرد.

فرآیند بازیافت

این روش ها بسته به ترکیب مواد و استفاده مورد نظر از پلیمر بازیافت شده متفاوت است. روش های اصلی این است:

بازیافت مکانیکی

این فرآیند شامل مراحل کاملا مکانیکی بدون شکستن زنجیره های پلیمر است:

خرد کردن: کاهش اندازه بسته بندی به فلک. شستن: حذف آلاینده ها با استفاده از محلول آب و مواد شوینده. فلک ها با توجه به تراکم جدا می شوند.پلیولفین ها مانند شناور های PP و PE، در حالی که PET و PS غرق می شوند.

جداسازی نوری (اختیاری): شناسایی و مرتب سازی فلک ها.

خشک کردن: حداکثر حذف رطوبت.

پاکسازی: گرم کردن دانه ها برای حذف مواد ناخواسته.

گرانولاسیون: بیرون کشیدن دانه ها برای تولید دانه ها.

بازیافت محلول (فیزیکی)

این فرآیند پلیمر را بدون تغییر ساختار مولکولی آن حل می کند و آلاینده ها را از بین می برد.

بازیافت شیمیایی

بازیافت مولکولی نیز نامیده می شود، شامل پاکسازی پلیمرها به مونومرها می شود، که می توانند به مواد اولیه تبدیل شوند. این فرآیند، بر اساس درمان های حرارتی یا شیمیایی،اجازه می دهد تا پلاستیک های چند لایه ای یا موادی که پس از چندین چرخه بازیافت مکانیکی خواص خود را از دست داده اند، درمان شوند..

طراحی مواد

سازگاری مواد و لایه ها

بسته بندی تک لایه ای، که از یک ماده تشکیل شده است، مناسب ترین برای بازیافت است. در مقابل، بسته بندی چند لایه ای، که اغلب از پلاستیک، آلومینیوم یا کاغذ ساخته شده است،مشکلاتی ایجاد می کند چون اجزای آن باید قبل از بازیافت جدا شوند، که این فرآیند را پیچیده و گران می کند.

با این حال، برخی از ساختارهای چند لایه ای، مانند ساختارهای ساخته شده از پلی اتیلن (PE) و پلی پروپیلن (PP) ، قابل بازیافت محسوب می شوند زیرا متعلق به همان خانواده پلیمرها، پولیولفین ها هستند.پلیمرهای دیگر، مانند EVOH، می تواند در مقادیر کوچک (< 5٪) پذیرفته شود، زیرا دارای خواص مانع خوبی با ضخامت حداقل هستند.

مواد افزودنی، پوشش ها و جوهر

افزودنی ها و پوشش هایی که برای افزایش خواص مانع بسته بندی استفاده می شوند

بازیافت را پیچیده می کند. بنابراین توصیه می شود که استفاده از آنها را به حداقل برسانید.

انتخاب جایگزین های سازگار با مواد اولیه.

پوشش فلزی باعث بازیافت می شود.

جوهر های مبتنی بر آب ترجیح داده می شوند زیرا می توانند شسته شوند.

برخلاف جوهر های غیرقابل حل که مواد را آلوده می کنند.

سایر اجزای بسته بندی

ویژگی هایی مانند zippers یا شیرهای دوباره قابل بسته شدن باید به طور ایده آل ساخته شود

از همان ماده بسته بندی اصلی برای جلوگیری از مرتب سازی اضافی در طول

بازیافت